بررسی ارتباط شاخص توده بدنی با شدت پریودونیت

سابقه و هدف: بررسی های اخیر نشان دهنده ارتباط بیماری های پریودنتال با برخی از شرایط عمومی بدن از جمله میزان چربی بدن می باشد. هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین شاخص توده بدنی با شدت پریودونتیت بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 360 بیمار غیر دیابتیک مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی همدان بررسی شدند. شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر هر فرد محاسبه ثبت شد. جهت بررسی وضعیت پریودنتال از شاخص community periodontal index (cpi) استفاده شد. شاخص cpi در 5 درجه شامل صفر: لثه سالم، 1: مشاهده خون ریزی پس از پروبینگ، 2: وجود جرم هم راه با مشاهده کل نوار سیاه پروب، 3: قرارگیری مارجین لثه روی نوار سیاه پروپ/ پاکت های کم عمق (mm5-4)، و 4: عدم مشاهده نوار سیاه پروپ/ پاکت پریودنتال عمیق (mm6≤) ثبت شده و سپس وضعیت پریودنشیم بیماران بر اساس شاخص cpi در 4 گروه سالم (0=cpi)، ژینژیویت (2-1=cpi)، پریودنتیت خفیف (3=cpi) و پریودنتیت شدید (4=cpi) طبقه بندی شد. یافته ها: میزان شاخص توده بدنی افراد با پریودنشیم سالم و افراد مبتلا به ژینژیویت، پریودونتیت خفیف و شدید 68/1±17/24، 07/2±60/25، 55/1±50/28، 66/2±65/29 بود که این مقدار بر اساس التهاب پریودنشیم تفاوت معنی داری داشت (001/0p<). اندازه دور کمر در افراد سالم برابر با 75/6±25/73 و در ژینژیویت، پریودونتیت خفیف و شدید به ترتیب شامل 68/7±45/78، 84/7±59/93 و 59/7±36/100 بود که تفاوت آماری معنی داری داشت (001/0p<).  نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر در افراد بزرگ سال شاخص توده بدنی بالاتر و اندازه دور کمر بیش تر، با شدت پریودونتیت ارتباط مستقیم و معنی داری است